Zelden krijg je de kans om de Matterhorn op te rijden, dus als die kans zich voordoet grijp je die met beide handen aan. Dat dacht ook Willem van Heerdt deze morgen. Ondanks dat zijn maatje nog in het ziekenhuis ligt, ging hij toch als "outcast" van start in de laatste etappe. Karaktermens pur sang. Genietend van de mooie vergezichten heeft Willem er toch een mooie Swiss Epic op zitten met onderstaande foto als soort van beloning vandaag.... Micha bekeek dit alles vanuit zijn ziekenhuisbed met lede ogen aan, maar hij was in goed gezelschap, er liggen namelijk nog 4-5 renners die gisteren onfortuinlijk zijn gevallen. Ondertussen weet Micha ook half half wat er gebeurd is gisteren. Omdat hij een 'gedeelte kwijt is" hoorde hij vandaag van andere renners wat hem overkwam. Micha reed tegen een uitstekende rots aan en is zo links naar beneden gevallen. Florian Vogel, die op hetzelfde punt een smakker maakte heeft hem vervolgens op de been geholpen waarna Micha weer op de fiets stapte om verder te gaan (!). Willem verbood hem dat omdat hij wel zag dat dat onverantwoord zou zijn. Uiteindelijk mag Micha vandaag naar huis met wat nu blijkt 1 gebroken en 2 gescheurde nekwervels. Ook zitten er 8 hechtingen in zijn mond omdat zijn onderlip helemaal losgescheurd was. Maar zoals op de foto te zien is kan Micha alweer lachen ;) ;) Uiteindelijk een vervelend einde van een mooie week Zwitserland. Ondanks de tegenslag kunnen de heren toch terugkijken op enkele mooie etappes en fantastische trails tijdens de Swiss Epic. Wie weet tot volgend jaar !
0 Comments
De 4e etappe was een rondje Gränichen. 74 kilometer rondom het bergdorp met start en finish in het centrum. Na een klimmetje van 2 km volgde meteen een afdaling van een kilometer of 15. Mooi om mee te beginnen natuurlijk. Alleen sloeg voor Micha de Vries in de afdaling het noodlot toe. Na 14 kilometer viel hij hard van zijn fiets wat een voortijdig einde betekent van zijn Swiss Epic avontuur. In plaats van onder de finishboog te finishen finishte Micha vandaag in het ziekenhuis met wat nu blijkt een kapotte lip en een paar gescheurde nekwervels. De komende drie weken moet Micha een nekbrace dragen om die wervels te beschermen en te laten herstellen. Wat dit betekent voor de start van het cross seizoen is nog niet helemaal duidelijk. Gelukkig kan Micha op de foto's nog wel lachen ;). Beterschap kerel, en 1 voordeel, de sponsor BES-T gaat zorgen voor een extra recovery ;) Dank daarvoor ! (klik op de foto's voor groter formaat) Het houdt niet op, de mooie vergezichten horen natuurlijk bij Zwitserland, en als je er dan ook nog met je mountainbike doorheen mag rijden.. Ja, dan begrijp je dat het afzien bergop net even aangenamer wordt. Vandaag de 3e etappe voor Micha en Willem. De etappe begon met een snelle korte klim waarna weer een magnifieke afdaling volgde. De volgende klim was het betere werk, 30 km lang met op het eind echt hele steile stukken. Willem had vandaag goede benen en heeft zich helemaal leeggereden tot het laatste half uur. Na de lange klim volgde, zoals te doen gebruikelijk in de Swiss Epic, een downhill die volle bak gereden werd. De gehele dag reden de heren rond plek 3-4-5 rond en streden ze met de 2 andere teams voor die ene podiumplek die nog te vergeven was. De laastste 6 kilometer naar de finish was een steile, heel steile klim. Nadat Willem zich leeggereden had nam Micha het heft in handen en gooide alle remmen nog een keer los tot de finish. Een knappe 4e plaats is het resultaat, een kleine minuut achter de nummer 3 van deze etappe.
Morgen weer een mooie etappe, 74 kilometer lang en 3333 hoogtemeters. Aan het profiel te zien wordt het weer geen gemakkelijke dag, maar zoals gezegd, de omgeving maakt het lijden iets draaglijker :) Een rondje rondom Leukerbad is natuurlijk altijd mooi om te doen. 69 km met 2750 hoogtemeters, daar draaien Micha en Willem hun hand niet voor om. De start was redelijk met meteen een 8 kilometer lange klim. Dat was voor Willem even warm draaien, maar Willem zal Willem niet zijn als hij zich daar niet doorheen bijt. Daarna werd het zo steil dat het een kwartiertje "wandelen" naar de top werd ( zie foto onder). De afdaling die volgde was weer fenomenaal en die bracht de renners naar de beroemde Bhutan Bridge ( foto onder). Na een kilometer of 40 koers kwam al de laatste klim van de dag, maar die was dan ook meteen 20 kilometer lang met 1500 hoogtemeters erin. Daarna was het nog afdalen naar de finish en genieten van weer een mooie dag in Zwitserland. Willem moest vandaag even een iets rustiger (beuls) tempo aanhouden, maar dat resulteerde niet in een slechte dag. Uiteindelijk kwamen Micha en Willem als 7e over de eindstreep en staan ze in het algemeen klassement op plek 6, met nog zeker kansen om te stijgen. De klasseringen en uitslagen kunt u vinden op www.swissepic.com Morgen weer een relatief korte etappe, 61 km met 3000 hoogtemeters ;) Succes heren :) Etappe 1, van Verbier naar Leukerbad, met zijn 93 km meteen de langste etappe van de Swiss Epic. De start was om 07.30 en meteen vanaf het begin gooide Willem het tempo de hoogte in. Voor de eerste klim hadden Micha en Willem al 20 teams te pakken. Kop over kop gaan ze de eerste klim omhoog op een wisselende 7/8e positie. De downhill die dan volgt gaan ze rücksichtslos naar beneden waarna een steile klim volgt door een wijngaard heen. De heren blijven teams oprapen tot ze op een gegeven moment even op de 2e plek rondrijden. De vele inspanningen eisen wel hun tol bij de heren en de laatste 30 kilometer is het stuivertje wisselen om de plekken 2, 3 en 4. Uiteindelijk komen ze knap als 4e over de streep, compleet gesloopt, maar wel zeer tevreden.
Vandaag, 17-9, rijden de heren de etappe Leukerbad - Leukerbad, 69 km en 2750 hoogtemeters. Eens zien hoe ze de etappe van gisteren verteerd hebben... Van 15 tot 20 september rijden Micha de Vries en Willem van Heerdt de Swiss Epic - het jongere broertje van de Cape Epic- in en rondom Verbier, Zwitserland. Vandaag stond de proloog op het programma over een kleine 16 km en 700 hoogtemeters. In het begin nam Willem veel de kop dus het tempo lag meteen lekker hoog. Kop over kop reden ze de beklimming op om daarna een meer dan geweldige afdaling te mogen rijden. Vol gas stuiteren ze naar beneden wat resulteert in een 9e plek bij de Masters en een 52ste plek overall. Niet al te slecht voor 2 heren uit het vlakke Nederland tussen alle klimgeiten uit de Alpen landen !
|